ประวัติกรมทรัพย์สินทางปัญญา

ประวัติกรมทรัพย์สินทางปัญญา

ประเทศไทยเป็นประเทศสังคมเกษตรกรรม ประชาชนมีอาชีพเกษตรกรรมมายาวนาน เครื่องหมายการค้ายังมีบทบาทและ ความสำ คัญไม่มากนัก แต่เมื่อมีการติดต่อค้าขายกับต่างประเทศ และมีการค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้ากับพ่อค้าจากต่างประเทศทาง ตะวันตก สถานการณ์ทางการค้าเริ่มเปลี่ยนแปลงไป ความจำ เป็นในการมีระบบเครื่องหมายการค้ามีมากขึ้นพร้อมกับบริษัทต่างชาติ

รัฐบาลไทยได้ตั้งหอทะเบียนเครื่องหมายการค้าขึ้นในกระทรวงเกษตราธิการ เมื่อปี พ.ศ. 2453 ต่อมาได้มีการตรากฎหมาย และประกาศใช้พระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้าและชื่อทางการค้า พ.ศ. 2457 ซึ่งกฎหมายดังกล่าวเป็นภาษาอังกฤษ และมีเนื้อหา เกี่ยวกับการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า โดยได้มีการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าชิ้นแรก คือ Crown Brand โดยบริษัท เอเชีย ติก ปิโตรเลียม(สยาม)ทุน จำ กัด ใช้กับสินค้า น้ำ มันจุดเพื่อความสว่าง เพื่อให้เกิดความร้อน เป็นต้น แต่อย่างไรก็ตามรัฐบาลต่าง ประเทศมีความประสงค์ให้รัฐบาลไทยให้ความคุ้มครองเครื่องหมายการค้าต่างประเทศ จึงได้เรียกร้องให้ผนวกเรื่องการคุ้มครอง เครื่องหมายการค้าเข้ากับเรื่องอื่นในสนธิสัญญาทวิภาคีระหว่างกัน และเมื่อภารกิจในเรื่องเครื่องหมายการค้ามีความสำ คัญมาก ขึ้น พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ได้จัดตั้งกรมทะเบียนการค้าในปี 2466 ให้มีหน้าที่ในการรับจดทะเบียน เครื่องหมายการค้า โดยได้โอนงานด้านการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า จากกระทรวงเกษตราธิการมาอยู่ในความกำ กับดูแลของกรมทะเบียนการค้า (กรมพัฒนาธุรกิจการค้าในปัจจุบัน) มีหน้าที่รับผิดชอบการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า และงานชั่ง ตวง วัด

ต่อมาประเทศไทยมีความเจริญเติบโตของการค้าภายในประเทศ ทำ ให้มีการตรากฎหมายเครื่องหมายการค้าฉบับใหม่ขึ้น เพื่ออำ นวยความสะดวกแก่การพาณิชย์มากขึ้น ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ประกาศพระราชบัญญัติ เครื่องหมายการค้า พุทธศักราช 2474 ขึ้น โดยกฎหมายฉบับนี้ได้รับอิทธิพลจากกฎหมายเครื่องหมายการค้า ค.ศ. 1905 ของ ประเทศอังกฤษเป็นอย่างมาก กฎหมายฉบับนี้ยกเลิกกฎหมายเครื่องหมายการค้าและชื่อทางการค้า พ.ศ. 2457 และพระราช บัญญัติเครื่องหมายการค้า พุทธศักราช 2474 มีการแก้ไขปรับปรุง 2 ครั้ง ใช้บังคับอยู่นานราว 60 ปี

ส่วนงานด้านสิทธิบัตรเป็นทรัพย์สินทางปัญญาอีกประเภทหนึ่ง ซึ่งก่อนที่กฎหมายสิทธิบัตรฉบับแรก คือ พระราชบัญญัติ สิทธิบัตร พ.ศ. 2522 จะมีผลบังคับใช้ กรมทะเบียนการค้าได้มีการจัดตั้งกองบริหารงานสิทธิบัตรและกองตรวจสอบ และพิจารณา สิทธิบัตร ในปี 2506 และเสนอร่างพระราชบัญญัติสิทธิบัตร ต่อรัฐสภาในปีพ.ศ. 2508 และสมาชิกรัฐสภาบางท่านไม่เห็นด้วย และ มีการวิจารณ์ร่างกฎหมายว่าจะเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาเทคโนโลยีของประเทศไทย มุ่งที่จะคุ้มครองชาวต่างประเทศจึงทำ ให้ ร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวตกไป ต่อมาใน ปี พ.ศ. 2521 ได้เสนอร่างพระราชบัญญัติสิทธิบัตรและรัฐบาลอนุมัติหลักการของร่าง

Historical Background of the Department of Intellectual Property

Thailand is an agriculturally based nation. Most Thai people have long been farmers. Amidst such traditional economy, trademarks played no significant part. But, trade with foreign countries and commodity transactions with the West led to material change in trade situations and indeed prompted a growing need for the use of trademarks, as with the growing number of foreign firms.

The Government of Thailand established the Trademarks Register Office within the Ministry of Agriculture in 1910. This was indeed followed by the enactment and promulgation of specific legislation known as the Trademarks and Trade Names Act, B.E. 2457 (1914). This legislation was, in essence, concerned with registration of trademarks. The trademark ever registered for the first time in Thailand was the Crown Brand owned by Asiatic Petroleum (Siam) Co. Ltd. for use with oil utilised as fuel for lamps and ignited for a source of heating. However, foreign Governments called for the Thai Government’s protection of foreign trademarks. Along that line, the protection of trademark was much incorporated into bilateral agreements. Later, when missions related to trademarks gained increasing importance, King Vajiravudh (King Rama VI) established the Department of Business Registration in 1923 to handle registration of trademarks. In effect, the affairs in relation to registration of trademarks were transferred from the Ministry of Agriculture to the Department of Business Registration (which is now the Department of Business Development). Thus, the Department of Business Registration was in charge of trademark registration in addition to the responsibility in connection with weights and measures

Later, the growth of domestic trade entailed the enactment of a new trademark law in facilitation of commerce. It was in the reign of King Vajiravudh that the Trademarks Act, B.E. 2474 (1931) was promulgated, with significant influences from the Trademarks Act 1905 of the United Kingdom. This new legislation repealed the Trademarks and Trade Names Act, B.E. 2457 (1914). The Trademark Act, B.E. 2474 (1931) was amended on two occasions and remained in force for an approximate period of 60 years

With respect to patents, which constitute another type of intellectual property, it appeared that before our first patent law (namely, the Patent Act, B.E. 2522 (1979)) was promulgated, the Department of Business Registration set up as its internal bodies the Patent Administration Division and the Patent Examination and Consideration Division in 1963. Then, in 1965, the Patent Bill was proposed to the National Assembly. However, this Bill did not pass parliamentary muster when cerain members of the National Assembly were in disagreement with it and indeed regarded the Bill as an impediment to technological development of Thailand and as an attempt to protect foreigners’ benefits. Then, in 1978, a draft law on patents was prepared and adopted in principle by the Government before further submission to the National Assembly. This Patents Bill has, upon parliamentary approval, been known as the Patents Act, B.E. 2522 (1979). As intellectual property has played a vital role in international trade and has indeed been used as an efficient tool in trade negotiations with a view to gaining advantages and benefits, many countries have made attempts to register intellectual property in countries where trade is intended to be engaged so as to protect legal rights and create trade advantages through intellectual property

In response to rapid changes in international trade, economic situations and trade practices, new draft legislation was prepared and the Law Bill was submitted to the National Assembly in August 1987. After the length of over 4 years, this Law Bill became the law which entered into force on 14th February 1992. This new legislation brought about a major reform of the intellectual property registration system towards greater clarity and efficiency.

In 1992, the Government established the Department of Intellectual Property. The administration of patents and trademarks, which at that time was the responsibility of the Department of Business Registration of the Ministry of Commerce, and the administration of official affairs related to copyrights, which fell under the responsibility of the Fine Arts